ความรัก กับ ทะเล

" ความรัก" ของหลายคนอาจไม่อ่อนหวาน

แต่ทุกคน(ส่วนใหญ่) อาจจะมี " ความรัก" ที่อ่อนไหว
แม้ว่ารักนั้นจะเป็นรักข้างเดียว แม้รักนั้นจะทำให้ทุกข์ทรมานสักเพียงใด

แม้รักจะทำให้หลับไปทั้งน้ำตาของความเสียใจก็ตาม

แล้วจะรักแบบไหนให้พอดีในความอ่อนไหวไม่จืดชืดเย็นชาจนน่าเบื่อ ขณะเดียวกันก็มีความมั่นคงในใจ

คำตอบที่มีให้ คือให้ รั ก กั น แ บ บ ทะ เ ล
โดยห่วงใยกันให้มากเท่าเท่ากับเม็ดทราย

ให้อภัยกันให้ได้เหมือนที่ทะเลไม่เคยโกรธเกลียวคลื่น

ไม่ว่าคลื่นจะโหมกระหน่ำรุนแรงแค่ไหน

ในบางครั้งที่ต้องห่างไกล หัวใจก็ต้องคงมั่นได้เหมือนโขดหิน

ไม่เปลี่ยนใจง่าย ไม่อ่อนไหวไปรักคนอื่น

ให้ความอิสระเหมือนอย่างนกทะเลต้องการจากท้องฟ้า

อย่ากักขังคนรักไม่ให้คบเพื่อน ไม่ให้ไปไหนทั้งนั้น ความผูกพันไม่ใช่คุก

ถึงจะคบกันแล้วก็ไม่ได้หมายความว่า ต้องสบตาฉันคนเดียวเท่านั้น

และไม่ทำตัวเป็นเจ้าของหรือออกกฏหมายบังคับอีกคน

เพราะทะเลก็ยังไม่เคยครอบครองปลา

แล้ว “ความรัก” ที่แม้จะดูอ่อนไหวและแปรปรวน

ก็จะเป็น “ความรัก” ที่มีอยู่นาน เช่นเดียวกับที่ทะเลมีอยู่บนโลกนี้