มีช่างไม้สูงอายุคนหนึ่งต้องการจะเกษียณตัวเอง และใช้ชีวิตบั้นปลายที่หรูหรากับภรรยา จึงบอกความต้องการดังกล่าวกับนายจ้าง ซึ่งช่างไม้ก็บอกว่าเขาอาจจะเสียดายค่าจ้างที่จะได้รับ แต่เขาก็ต้องการที่จะเกษียณนายจ้างก็บ่นเสียดายที่จะต้องสูญเสียช่างฝีมือดีไป แต่ก็ได้ขอร้องให้ช่างคนนี้ช่วยสร้างบ้านให้อีกสัก 1 หลัง ซึ่งช่างไม้ผู้นั้นก็ตอบตกลง
เมื่อบ้านเสร็จ ก็พบว่ามันไม่ใช่งานที่เป็นฝีมือของช่างคนนี้เลยแม้แต่น้อย งานที่ออกมาก็ไม่เรียบ วัตถุดิบที่ใช้ก็ด้อยคุณภาพ มันช่างเป็นการจบชีวิตช่างฝีมือดีที่ไม่สวยหรูเลย และเมื่อนายจ้างสำรวจงานชิ้นนี้ของช่างผู้นี้ นายจ้างก็ได้ยื่นกุญแจให้ แล้วบอกกับช่างไม้ว่า 'นี่คือบ้านของคุณ... ผมตั้งใจมอบให้คุณเป็นของขวัญกับตัวเองว่า น่าละอายจริง ๆ ถ้าเขารู้สักนิดว่ากำลังสร้างบ้านของตัวเองอยู่ เขาก็คงตั้งใจสร้างให้ดีกว่านี้
เช่นเดียวกับพวกเราที่กำลังสร้างชีวิตของตัวเราเอง ด้วยการสั่งสมสิ่งต่าง ๆ วันละเล็กวันละน้อย และบ่อยครั้งที่เราไม่ได้ใช้ความพยายามอย่างที่สุด ในการสรรค์สร้างชีวิตของตนเอง และเมื่อวันๆ หนึ่งมาถึง เราก็จะตระหนักว่า เราต้องใช้ชีวิตอยู่กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเป็น ผู้สร้างขึ้นมาทั้งหมด และเมื่อถึงวันนั้นเรามักจะพูดเสมอว่า ถ้าเราสามารถกลับไปได้ เราจะทำทุกอย่างให้ดีขึ้นแต่ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ เพราะพวกเราทุกคนก็คือ "ช่างไม้" ในทุก ๆ วัน พวกเรากำลังตอกตะปู, ปูกระดาน หรือแม้แต่กำลังเลือกกำแพงให้กับชีวิตตัวเองดังคำพูดที่ว่า ' ชีวิตก็คือสิ่งที่เราสร้างด้วยตัวเราเอง 'บ้าน' สร้าง 'ชีวิต' ที่เราจะต้องอยู่กับมัน ดังนั้นจงบรรจงสร้างบ้านด้วยความฉลาด แล้วคุณจะไม่เสียใจในบั้นปลายของชีวิต
คนเรามักฝันถึงงานที่มีเงินเดือนมากๆ ตำแหน่งสูงๆ หรือโดดเด่นเป็นที่รู้จัก โดยคิดว่างานอย่างนี้จะทำให้มีความสุข แต่ที่จริงแล้วความสุขไม่ได้อยู่ที่ประเภทของงานมากเท่ากับการวางจิตวางใจในขณะทำงาน จะสุขแค่ไหนขึ้นอยู่กับเราทำงานด้วยความรู้สึกอย่างไร ไม่ใช่เพราะเป็นงานอะไร งานแม้จะดูต่ำต้อย แต่ถ้าทำด้วยใจรัก ก็เกิดความสุขได้ คุณแม่ที่ทำงานบ้านและคุณย่าคุณยายที่เลี้ยงหลานทั้งวัน อาจมีความสุขกว่าคนที่มีตำแหน่งใหญ่โต
ชายสามคนกำลังก่ออิฐ คนแรกมีทีท่าเหนื่อยล้า หน้าบึ้งตึง คนที่สอง ดูดีขึ้นหน่อย ส่วนคนที่สามดูกระฉับกระเฉง หน้าตายิ้มแย้ม เมื่อถูกถามว่า กำลังทำอะไรอยู่ คนแรกตอบอย่างขอไปทีว่า 'กำลังก่ออิฐ' คนที่สองบอกว่า 'กำลังก่อกำแพง' ส่วนคนที่สามตอบด้วยความภาคภูมิใจว่า 'กำลังสร้างวัดครับ อาการต่างกันก็เพราะเห็นคุณค่าของงานต่างกัน คนที่สามทำงานอย่างมีความสุขเพราะเห็นว่างานที่ตนทำนั้นไม่ใช่แค่ก่ออิฐธรรมดาๆ แต่เป็นส่วนสำคัญในการสร้างสิ่งที่สูงเป็นบุญเป็นกุศล อิฐแต่ละก้อนที่ก่อจึงให้ความรู้สึกปิติอิ่มเอมใจ งานอย่างเดียวกัน แต่มองด้วยมุมที่ต่างกัน ก็ให้ความรู้สึกที่ต่างกัน
นอกจากใจรักในงานแล้ว การทำให้ "งาน" กลายเป็น "เรื่องสนุก" ก็เป็นเคล็ดลับอีกอย่างหนึ่งของการทำงานอย่างมีความสุขเราอาจเริ่มต้นด้วยการช่วยกันตกแต่งสำนักงานให้มีสีสันเดือนละครั้ง หรือสองอาทิตย์ครั้ง ถ้ามีหลายแผนกก็ให้แต่ละแผนกช่วยกันคิด และร่วมกันสร้างเอกลักษณ์ของตนขึ้นมา แล้วมาประกวดกันโดยมีการสะสมคะแนนตลอดปี หรือให้แต่ละแผนกแต่ละกลุ่ม ผลัดกันเป็นเจ้าภาพเลี้ยงอาหารกลางวัน ด้วยการสรรหาเมนูแปลก ๆ ใหม ่ๆ แต่ไม่สิ้นเปลือง มาลิ้มลองกัน
กิจกรรมแบบนี้ทำให้เพื่อนร่วมงานมีโอกาสหันหน้ามาคุยและร่วมมือกันในเรื่องที่มีชีวิตชีวา ไม่ใช่คุยกันแต่เรื่องงานการอย่างเดียว ชุมชนแห่งมิตรสามารถเริ่มต้นได้จากบรรยากาศแบบนี้ ก่อนที่จะนำไปสู่การเอื้อเฟื้อเกื้อกูลในเรื่องที่สำคัญกว่าเราไม่อาจเลือกงานได้ แต่เราเลือกได้ว่า จะทำงานด้วยท่าทีอย่างไร และจะใส่ความรู้สึกอะไรลงไปในงาน ความสุขจากงานการจึงมิใช่เรื่องยาก เพราะชีวิตนี้เป็นของเรา เราสามารถเลือกชีวิตของเราเองได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น