เรื่องของ..ขนมถังแตก

มีมุกตลกฝรั่ง (ขาว อวบ??) มาเล่าสู่กันฟังพอขำๆ ค่ะ
เพิ่งได้มาจาก fwd mail ของพี่สาวที่น่ารักคนหนึ่งเมื่อกี้นี้เอง

แต่กว่าจะให้ขำได้ขนาดนี้ มีการใช้ความอดทนเล็กน้อยกับตัวเอง จนเกือบจะเปลี่ยนใจไม่เอามาลงแล้วนะเนี่ย
เรื่องก็คือ เฉพาะคำว่า "ฝรั่ง" เนี่ย กว่าจะพิมพ์ถูกได้ก็ พิมพ์ๆ ลบๆ ไม่ต่ำกว่า 5 ครั้งล่ะค่ะ
ด้วยความว่าเป็นคนที่พิมพ์แล้วไม่มอง keyboard ไง
(อิอิ จะโชว์ skill ที่ได้มาจากกการเป็นมนุษย์เงินเดือนน่ะสิ T_T)

นอกเรื่องไปเยอะละ มาเข้าเรื่องเลยดีกว่าเนอะ..

วันหนึ่งช่วงเดินทางไปกินข้าวกลางวัน ระหว่างทางมีร้านขายขนมถังแตกอยู่ พี่ที่ออฟฟิศจึงแวะซื้อ

ฝรั่งที่เดินไปด้วยก็ถามว่า : What is it?

พี่ๆ ที่ไปด้วยกันก็พยายามอธิบาย..

พี่คนแรก : Um...uh...the bankruptcy sweet, I think.
พี่คนที่สอง : No, it's a dessert of economic failure.
พี่อีกคน : But I think you should call it a broke guy's food.

ฝรั่งก็งงเป็นไก่ตาแตก ขนมห่.. อะไรวะ กินแล้วหมดตัวเลยเหรอ ??

ซักพักหนึ่งคนขายมันคงทนไม่ได้เลยบอกออกมาว่า

It's a pancak with coconut, sir!

แล้วฝรั่งคนเดียวกันนี้แหละที่ไปเรียนภาษาไทยมา เรียนเสร็จก็กลับมาถามเราว่า
เบียร์ช้างนี่เค้าเรียกเป็น "ขวด" หรือ เป็น "เชือก" อ่ะ O__o?

..มนุษย์เงินเดือนมืออาชีพ..

วันนี้ได้รับ forward mail อันหนึ่ง อ่านแล้วน่าสนใจทีเดียว..

“มนุษย์เงินเดือน” อาชีพนี้ดีอย่างไร? ..

ได้รับรายได้แน่นอนเท่ากันทุกเดือน

ได้เรียนรู้สิ่งใหม่ๆ โดยไม่ต้องลงทุนเอง

มีสังคมกว้าง ทันโลกทันเหตุการณ์

มีสวัสดิการดีกว่าคนทำกิจการส่วนตัว

ไม่มีล้มละลาย

ทำงานเพียงหน้าที่ที่รับผิดชอบ

เบื่อเมื่อไร เปลี่ยนได้ทันที

มีวันหยุดเยอะ
จงภูมิใจกับสิ่งที่ท่านเป็นอยู่ มีอยู่ ได้อยู่มากกว่าถามหาสิ่งที่ยังไม่เป็น ยังไม่มี หรือยังไม่ได้

ข้อคิดสำหรับชีวิตการเป็นลูกจ้าง

ต้องเข้าใจบทบาทในหน้าที่นั้นอย่างถ่องแท้

ต้องปรับอารมณ์ให้เข้ากับบทบาทของงานในตำแหน่งที่ได้รับมอบหมาย

ต้องพร้อมที่จะซ้อมบทบาทใหม่อยู่ตลอดเวลา

ต้องคิดว่า “ทุกครั้งที่ทำเต็มที่ เราได้มากกว่าองค์กร”

ต้องมีจรรยาบรรณ

ต้องไม่เอาผลตอบแทนเป็นตัวนำ เพราะจะทำให้บทบาทการแสดงเปลี่ยนไป

มนุษย์เงินเดือนมือใหม่ ควรจะปรับตัวอย่างไร?

เปิดการทักทายกับทุกคน

จดจำบุคคลสำคัญในองค์กรให้ได้

เรียนลัดจากคนเก่าและเอกสาร

อย่าคบคนเพียงกลุ่มใดกลุ่มหนึ่งเพียงกลุ่มเดียว

ฟังและถามให้มากกว่าพูด

เก็บข้อมูลโดยการจดบันทึก

เข้าร่วมกิจกรรมให้มากที่สุด

อย่าเพิ่งแสดงความคิดเห็นในเชิงลบ

เทคนิคการเปลี่ยนแนวคิดให้เป็นบวก

คิดเข้าข้างตัวเอง

คบเพื่อนคิดบวก

คิดถึงสิ่งที่แย่กว่า

คิดว่าโอกาสที่มีคุณค่าคือจุดเล็กๆ ที่คนทั่วไปมองข้าม
สรุป : การคิดบวกถือเป็นพื้นฐานที่สำคัญสำหรับคนที่อยากจะเป็น “มนุษย์เงินเดือนมืออาชีพ” คนคิดลบเปรียบเสมือนถังขยะที่เก็บแต่สิ่งที่ไร้ค่าในขณะที่…คนคิดบวกเปรียบเสมือนคลังสมบัติที่เก็บแต่สิ่งที่ล้ำค่า จงทำงานให้มากกว่าเงินเดือน

เหตุผลสำคัญที่สนับสนุนแนวคิดนี้ คือ

ทำมาก...ได้ประสบการณ์มาก

ทำมาก... ได้สร้างผลงานให้ปรากฏ

ทำมาก…มีโอกาสเป็นบุคคลสำคัญขององค์กรมาก

ทำมาก...สบายในภายหลัง

เส้นทางความก้าวหน้าในอาชีพ
ความก้าวหน้าในอาชีพของ “มนุษย์เงินเดือน” มักจะถูกกำหนดโดยองค์กร หรือเรียกว่าระบบ “เส้นทางความก้าวหน้าในอาชีพ” การเติบโตในเส้นทางความก้าวหน้าในอาชีพจะขึ้นอยู่กับปัจจัย 2 อย่าง คือ
1. ปัจจัยภายใน คือความพร้อมของตัวเราเอง
2. ปัจจัยภายนอก คือสถานการณ์ที่เอื้อหรือไม่เอื้อต่อการเติบโต
คนที่มีแผนที่เดินทางย่อมไปถึงเป้าหมายได้ดีกว่าและเร็วกว่าคนที่ไม่มีแผนที่นำทางอย่างแน่นอน

เทคนิคการพัฒนา “ลูกน้อง” ให้เป็น “หัวหน้า”

ฝึกให้ลูกน้องคิดแทนหัวหน้าก่อนที่หัวหน้าจะคิดทำ

ให้โอกาสลูกน้องได้เป็นหัวหน้า (โดยการมอบหมายงานให้ทำ)

ร่วมกับลูกน้องกำหนดเส้นทางความก้าวหน้าในอาชีพ

พัฒนาลูกน้องตามความถนัดและเหมาะสม

เทคนิคการทำงานกับผู้บริหารหัวก้าวหน้า

ป้อนข้อมูลใหม่ๆ ให้ผู้บริหารได้มีโอกาสเลือก

คิดและเตรียมสิ่งใหม่ๆ ไว้ล่วงหน้า

อย่าเสี่ยง !! เถียงกับผู้บริหารในขณะที่กำลังร้อนวิชา

จงลองทำเองก่อนและค่อยใช้คนนอกมาช่วย

การบริหารชีวิตในระหว่างเดินทางอยู่บนถนน สายอาชีพลูกจ้าง

มองไปข้างหน้าให้มากกว่ายึดอยู่กับอดีตและติดอยู่กับปัจจุบัน

คิดเสียว่าไม่มีใครอยู่กับเราตลอดชีวิต

ไม่มีมิตรและศัตรูที่ถาวรในที่ทำงาน

ทุกคนเป็นคนดี แต่เส้นทางเดินอาจจะทับกันบ้าง

คิดว่าเราเพิ่งรู้จักทุกคนในทุกวัน
ความเจ็บปวดช่วยสร้างคุณค่าของการมีชีวิตเป็นปกติฉันใดการขัดแย้งกันบ้าง จะช่วยสร้างคุณค่าของความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันฉันนั้น

ลด ละ เลิก ค่านิยม “ใช้ก่อนผ่อนทีหลัง”
สาเหตุสำคัญที่ทำให้ค่านิยม “ใช้ก่อนผ่อนทีหลัง” เกิดขึ้นมากในสังคมไทย มีอยู่ 2 ประการ คือ
1. คนไทยชอบเห่อ หรืออยาก
2. ผู้ทำธุรกิจปล่อยเงินกู้หรือขายสินค้าออกโฆษณาล่อใจเหลือเกิน (เจอโฆษณาแบบนี้ ร้อยทั้งร้อยก็ไม่รอด จอดป้ายเงินผ่อนทุกราย)

ข้อควรพิจารณาก่อนจะผ่อนอะไร

สิ่งที่ผ่อนเป็นภาระหรือการลงทุน

จำเป็นต่อชีวิตหรือไม่

มีเงินพอหรือไม่

การวางแผนการเก็บเงิน
เทคนิคง่ายๆ คือ “หลัก 3 บัญชี” โดยให้เปิดบัญชี 3 บัญชี ดังนี้
บัญชีที่ 1 คือบัญชีที่เงินเดือนเข้าไว้กดเอทีเอ็มสำหรับค่าใช้จ่ายแต่ละเดือน
บัญชีที่ 2 คือบัญชีเงินออมเพื่อฉุกเฉิน เร่งด่วน(อาจจะเป็นออมทรัพย์ก็ได้)
บัญชีที่ 3 คือบัญชีเงินออมเพื่อออกจากงานหรือออมเพื่ออนาคต
ไม่มีความทุกข์ใดจะหนักและหนาเท่ากับการผ่อนหนี้ที่ก่อขึ้นมาจากความโลภและไม่ประมาณตนเอง

จรรยาบรรณประจำตำแหน่งมนุษย์เงินเดือน

จงตระหนักว่าบทบาทและหน้าที่ของเราคืออะไร

จงพอใจในผลประโยชน์ที่ได้รับ

จงคิดว่ามลทินในชีวิตไม่มีน้ำยาอะไรลบออกได้

จงคิดว่าถ้าบริษัทเป็นของเรา เราจะทำหรือไม่

จงชมตัวเองทุกครั้งที่รักษาจรรยาบรรณไว้ได้

จงสอนตัวเองโดยผ่านการสอนคนอื่น

อย่าเห็นแก่ประโยชน์แม้เพียงเล็กน้อย

อย่าทำเพราะคนอื่นเขาทำกัน

อย่าคิดว่าทำแล้วไม่มีใครรู้ใครเห็น

เทคนิคการทำงานอย่างมีความสุข

การรักงานที่ทำอยู่ คือประตูสู่การทำงานที่เรารัก

เปลี่ยนปัญหาให้เป็นความท้าทาย

อย่าเปิดช่องว่างให้ความเบื่อเข้ามาแทรก

อย่าระบายอารมณ์ลงที่งาน
แบ่งหัวใจให้เรื่องสำคัญก่อนความสุขในการทำงานไม่ต้องหาจากที่ไหนมันอยู่ที่ใจของเราเอง


รายการอาหารประจำวัน

++ เช้า : กาแฟ ขนมปัง มาม่า น้ำผลไม้ 10+5+5+10 = 30 บาท
++ กลางวัน : ข้าวผัดกระเพราไข่ดาว ผลไม้ น้ำดื่ม 30+10+5 = 45 บาท
++ เย็น : ข้าวไข่เจียวหมูสับ แกงจืด 15+20 = 35 บาท
++ ค่าใช้จ่ายประจำวันเบ็ดเตล็ด = 60 บาท
รวมค่าใช้จ่ายต่อหนึ่งวันเท่ากับ 30+45+35+60 = 170 บาท

จำนวนวันทั้งหมด ตั้งแต่อายุ 56 ปี (หลังเกษียณ) ถึงอายุ 80ปี เท่ากับ 25 ปี x 365 วัน = 9,125 วัน
ดังนั้นเงินที่จำเป็น ต้องใช้เพื่อประทังชีวิตอยู่ขั้นต่ำเท่ากับ 9,125 วัน x 170 บาท = 1,551,250 บาท

เงินจำนวนนี้ยังไม่รวมค่าใช้จ่ายที่สำคัญอื่นๆ เช่น ค่ารถ ค่าซ่อมรถ ค่าผ่อนบ้าน ค่าซ่อมบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์ ค่าเสื้อผ้า ฯลฯ และที่สำคัญที่สุดคือ ค่ารักษาพยาบาลสำหรับตัวเอง คุณคิดว่าตอนคุณอายุ 55 คุณมีเงินเก็บขั้นต่ำ หนึ่งล้านห้าแสนบาทหรือยัง ??? ..

ที่มา เรียบเรียงโดย รัตน์ชนก ยอดพินิจ อ้างถึง ณรงค์วิทย์ แสนทอง,มนุษย์เงินเดือนมืออาชีพ. กรุงเทพฯ : บริษัท ซีเอ็ดยูเคชั่น จำกัด (มหาชน), 2548